Ceramiczne slow life
Od tysiącleci ludzie wykonują gliniane przedmioty rękoma. W naturalnym procesie inspirują się wcześniejszymi technikami, kontynuując pracę swoich przodków. Przedłużenie tego cyklu jest dla mnie fascynującym związkiem ze starożytnością oraz niewyczerpalnym źródłem inspiracji. Zapewnia mi to bezpośrednie połączenie z bogatym dziedzictwem sztuki z najróżniejszych dziejów ludzkości. Podświadomie formuje kształty znane, naturalne, czerpiące z tradycji rzeźbiarskich. Równie ważny jest dla mnie surowiec: proces twórczy z gliną jest dla mnie pracą z „żywą” materią: czasem nieznośną, czasem kapryśną, a czasem uległą i spolegliwą. W świecie współczesnym czerpię garściami ze swojego doświadczenia zawodowego, umiejętności tworzenia wystaw, instalacji, projektowania mebla, znajomości tekstylnych i włókienniczych. Zainteresowanie wieloma dziedzinami sprawia, że czuję się twórcą o szerokim spektrum możliwości. Środkiem przekazu myśli i poglądów są moje prace. Uważam, że sztuka ma nie tylko formę dekoracyjną, ale przede wszystkim pozwala na konfrontację opinii i przeświadczeń. W nienachalny sposób może rozszerzać czyjeś wyobrażenia lub pozwala spojrzeć odbiorcy na jakąś sytuację z odmiennej perspektywy. Moją praktykę charakteryzują poszukiwania odpowiedzi na bieżąco nurtujące mnie pytania, eksploracja człowieka żyjącego w świecie pełnym schematów i stereotypów. Ogromne znaczenie ma dla mnie także rola kobiety w pryncypalnej strukturze społecznej, ugruntowanej wiekami powtórzeń. Swoją twórczością chcę widza sprowokować do rozmowy i własnej interpretacji.
Maciek Polak
